Ik hoorde voor het eerst over Els van Steijn in een podcast van Michael Pilarczyk. Deze vrouw wekte mijn aandacht omdat zij het boek ‘De Fontein’ schreef. Het klonk enorm interessant en ik bestelde het boek meteen na afloop van de podcast.
Het gaat over familiesystemen en op de site van Els staat deze prachtige samenvatting:
‘Stel je een prachtige fontein voor met verschillende bakken met water, die elkaar bevloeien. Ergens in de bovenste bakken van de fontein staan je voorouders. In de laag eronder tref je je overgrootouders aan. In de bak onder de bak van de overgrootouders vind je jouw grootouders. De bak daaronder is van jouw biologische vader en moeder. De bak daar weer onder is van jou met al je eventuele broers en zussen op volgorde van geboorte. De bak onder jouw bak is bestemd voor jouw kinderen. Kleinkinderen zijn te vinden in de bak daar weer onder. De fontein groeit dus eindeloos zolang kinderen geboren worden in jouw familie. Om je leven te leven in plaats van geleefd te worden, is het noodzakelijk dat je op jouw plek in de fontein staat. Ieder mens heeft een unieke en eigen plek. Daar sta je in je kracht en ontvang je je eigenheid en flair.’
Vaak sta je niet op je eigen plek. Om verschillende redenen kun je zijn opgestegen naar een bak boven je. Je hebt bijvoorbeeld gezorgd voor één van je ouders. Je hebt verantwoordelijkheid overgenomen die niet van jou is. Je beschermde je moeder en vrolijkte haar op, was bemiddelaar tussen je ouders of je hield je in omdat je ouders het toch al zo moeilijk hadden. In je dagelijkse leven uit zich deze dynamiek in het overnemen van verantwoordelijkheid die niet van jou is maar van je vriend(in), je baas etc.
Op het moment dat dit gebeurt, ontvang je niet meer maar geef je.
Je voelt je wellicht groot en belangrijk maar je bouwt ondertussen een tekort op. Je wordt behoeftig. Het patroon dat je in de familiefontein laat zien, herhaalt zich bijna altijd op andere vlakken in je leven. Zoals bijvoorbeeld wanneer je een oordeel hebt over één van je ouders. Je ouders zien je onvoldoende of je voelt je beter of ‘meer’ dan bijvoorbeeld je vader en gaat uit verbinding met hem. Dit patroon uit zich in autoriteitsconflicten en bewijsdrang.
Als je leert af te dalen naar jouw plek in de fontein, vind je rust en laat je het jezelf goed gaan. Je laat los wat van de ander is en kijkt aan wat van jou is. Hiermee stel je grenzen, blijf je in verbinding en neem je verantwoordelijkheid voor jouw leven. Je leert ja zeggen tegen wat er is (al het goede en het minder mooie) waarbij je je eigen primaire gevoelens gaat ervaren. Primaire gevoelens maken je schoon vanbinnen. Bij het afdalen kom je ook in aanraking met keuzes omtrent schuld en onschuldig zijn. Het is belangrijk dat je daarmee om leert gaan.
Mijn boek reikt je een ander perspectief aan zodat je anders kunt kijken naar je leven. De fontein kan je toegang verschaffen tot een positieve spiraal, die ontstaat als het je lukt om de zogenaamde systemische wetmatigheden voor je te laten werken. De principes van opstijgen en afdalen helpen je om de relatie met jezelf en je omgeving te verbeteren. Je zult meer rust ervaren en grip krijgen op de kwaliteit van je leven.’
Het is een leerzaam en makkelijk leesbaar boek. Halverwege het boek vernam ik via de dames van Holistik dat zij een workshop gaven met Els. Daar wilde ik graag bij zijn. Mijn lieve vriendin die het boek al veel eerder had gelezen ging ook mee. Wij op een mooie zondag in mei; op naar Amsterdam.
Toen we uit de auto stapten zei ik, eigenlijk voor de grap: ‘ik neem mijn vest maar mee want misschien beland ik op de vloer van het Conservatorium Hotel….
Bij binnenkomst zagen we een grote groep mensen en toch voelde het oké en prettig. Het was voelbaar dat iedereen daar zat met een eigen verhaal. De energie was voelbaar en kan ik niet anders omschrijven dan zuiver.
Bijzonder was dat Els binnen no time de groep “droeg” met haar simplistische uitleg, haar humor, ze was heel duidelijk in haar uitspraken en toch bleef ze steeds liefdevol.
Toen we begonnen met de eerste opstelling had ik geen idee wat ik kon verwachten. Ikzelf had nog nooit een familieopstelling gedaan met echte mensen.
Wat gebeurde was eigenlijk wonderlijk, want de mensen in de groep voelden na de eerste opstelling meteen als goede bekenden, die je allemaal niets dan het beste gunt.
Het had iets magisch zo met elkaar, zonder dat het zweverig of dramatisch was.
45 onbekende mensen die met elkaar in verbinding zijn.
Bij de eerste twee opstellingen was ik toeschouwer en als je denkt dat je daarmee op afstand kan blijven, dan heb je het mis, want de tranen rolden over mijn wangen. Gek, want ik moest niet écht huilen. Het bleef maar stromen en ik liet het gebeuren.
Bij de 3e familieopstelling was ik weer toeschouwer en dat vond ik prima, ik hoefde niet zo nodig deelnemer te zijn. Maar op het einde van de opstelling wees Els mij toch nog aan en werd ik gevraagd om als “slachtoffer” op de grond te gaan liggen.
Alsof mijn grapje bij de auto een voorspelling was, lag ik niet veel later op de vloer van het hotel.
Pas na afloop van de sessies, (waar ik vanwege privacy van de groep niet verder in detail op in kan gaan) tijdens het signeren van mijn boek, legde Els mij uit wat er precies gebeurde en waarom ik daar lag. Er vielen bij mij zoveel kwartjes dat ik me direct rijk voelde. Toch kwam dit vooral door het inzicht wat ik die dag had opgedaan. Wat een inspirerende zondag was dit.
Veel mensen die in mijn massagepraktijk komen raad ik ook het boek De Fontein aan.
De inzichten die ik heb gekregen door dit boek te lezen hebben mijn kijk op het leven zo enorm veranderd, daar ben ik nog steeds erg dankbaar voor.
Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om een opstelling bij te wonen van Els dan kan ik je dit zeker aanraden.
Ben je benieuwd, en wil jij ook heel graag ‘De Fontein’ lezen dan kun je deze hier bestellen. Ik hoor heel graag of het voor jou net zo waardevol is als voor mij.
Liefs Bianca